Περίληψη:
Η ανακάλυψη του τηλέγραφου το 1844 ήταν ο πρώτος θεμέλιος λίθος που αργότερα μας οδήγησε στην τηλεόραση, αφού η μηχανή αυτή επέτρεπε τη μετάδοση συνδυασμών κωδικοποιημένων λέξεων και γραμμάτων δια μέσου ηλεκτρονικών παλμών κατά μήκος καλωδίων. Οι πρώτες προσπάθειες για μετάδοση τηλεοπτικής εικόνας στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκαν προς το τέλος της δεκαετίας του 1950, καθώς η ελληνική κοινωνία στον απόηχο του πολέμου και του εμφυλίου, θεωρούσε την νέα αυτή τεχνολογία ιδιαίτερα δυσβάσταχτη οικονομικά και περιττή. Μετά από 50 χρόνια, το 2001, η ψηφιακή μετάδοση της τηλεόρασης στην Ελλάδα ξεκίνησε σε δοκιμαστικό επίπεδο από το Τ.Ε.Ι. Κρήτης στο εργαστήριο Έρευνας και Ανάπτυξης Στη σημερινή εποχή του ψηφιακού κόσμου λοιπόν, όλα τα πράγματα γύρω μας αλλάζουν και εξελίσσονται. Κατ’ ανάλογο τρόπο και η τηλεόραση και τα προγράμματα αναβαθμίστηκαν και άλλαξαν.
Το Netflix αποτελεί ένα είδος συνδρομητικής τηλεόρασης, με το οποίο δύναται κανείς να παρακολουθήσει τηλεόραση μέσω του διαδικτύου. Είναι δηλαδή, ένα κανάλι, το οποίο επιτρέπει στην ουσία στους χρήστες να επιλέγουν και να παρακολουθούν ταινίες από ηλεκτρονικές ταινιοθήκες, μέσω ενός αλληλεπιδραστικού συστήματος τηλεόρασης. To Netflix, τα τελευταία χρόνια κυριαρχεί στον χώρο των υπηρεσιών ροής περιεχομένου και βρίσκει πολύ μεγάλη απήχηση από τον νέο κόσμο. Το Netflix εγκαινιάζει την εποχή των screenagers και απευθύνεται σε όσους δεν είναι ικανοποιημένοι από τα παραδοσιακά εβδομαδιαία και εποχιακά προγράμματα προγραμματισμού. Με πρόσβαση σε αυτές τις υπηρεσίες ασκούν νέα τηλεοπτικά στυλ προβολής και χρησιμοποιούν μια ποικιλία ψηφιακών αυτοματοποιημένων τεχνολογιών. Τι είδους αλλαγές λοιπόν έχει φέρει το Netflix στην παραδοσιακή τηλεόραση;
Εισαγωγή:
Οι πρόσφατες τεχνολογικές εξελίξεις που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα έκαναν τους ανθρώπους να αναμένουν άμεσα και πάνω απ' όλα στιγμιαία αποτελέσματα: Τα τρόφιμα πρέπει να ετοιμάζονται και να παραδίδονται εντός 2 λεπτών από την παραγγελία, οι φωτογραφίες μοιράζονται ανά τις ηπείρους με το χρόνο που χρειάζεται για να ανοιγοκλείσουμε τα μάτια μας και τα γράμματα, με τη βοήθεια του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, παραδίδονται απευθείας, καθιστώντας έτσι τις ταχυδρομικές υπηρεσίες εντελώς άχρηστες. Φυσικά, η τηλεόραση δεν αποτελεί εξαίρεση. Η έννοια της τηλεόρασης και της τηλεθέασης αλλάζουν ριζικά στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή, ασκώντας πίεση στην τηλεοπτική βιομηχανία να προσαρμοστεί στο νέο τεχνολογικό περιβάλλον με ταχύτατους ρυθμούς. Οι άνθρωποι χρειάζονται στιγμιαία ψυχαγωγία που ταιριάζει με τους πολυάσχολους ρυθμούς της καθημερινότητας, κάτι το οποίο οδήγησε στην άνοδο των υπηρεσιών διαδικτυακής ροής βίντεο, όπως το Hulu και το Netflix.
Οι υπηρεσίες ψηφιακής ροής (streaming) ενός βίντεο είναι μία καινοτόμα πρακτική θέασης, η οποία προσελκύει, διαρκώς, ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του κοινού, ειδικά στις ΗΠΑ. Πλέον οι πρωταγωνιστές στην αναδυόμενη ψηφιακή αγορά βίντεο είναι πολλοί, όπως η Netflix και το HBO, και προσπαθούν να επεκτείνουν συνεχώς τις δραστηριότητές τους μέσα σε ένα περιβάλλον με ποικίλα καινοτόμα χαρακτηριστικά (Vigeland, 2012). Θέλοντας να ανταγωνιστούν τους παραδοσιακούς ραδιοτηλεοπτικούς φορείς, αυτές οι πλατφόρμες προσφέρουν υπηρεσίες, τις οποίες οι καταναλωτές, προκειμένου να τις απολαύσουν, οφείλουν πρώτα να τις πληρώσουν, αποκτώντας με αυτόν τον τρόπο την ιδιότητα του μέλους. Μια ιδιότητα, η οποία απαλλάσσει τους καταναλωτές από διαφημιστικά διαλείμματα, ενώ ταυτόχρονα τους δίνει τη δυνατότητα παύσης και επανάληψης του προγράμματος, ανά πάσα στιγμή.
Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση που διεξήγαγε η Harris Interactive, σχεδόν το 78% των Αμερικανών ενηλίκων (περίπου οκτώ στους δέκα ενήλικες), παρακολουθούν τηλεοπτικές σειρές μέσω κάποιου τύπου υπηρεσίας ροής βίντεο κατ’ απαίτηση, με σχεδόν το 30% να παρακολουθεί αποκλειστικά τις υπηρεσίες της Netflix (Harris Interactive 2013). Με ολοκληρωμένες σεζόν τηλεοπτικών εκπομπών που μπορούν να παρακολουθηθούν μέσα σε μία στιγμή, οι καταναλωτές δεν υπάρχει αμφιβολία πως χρησιμοποιούν αυτές τις υπηρεσίες προς όφελός τους, ξοδεύοντας ώρες «bingewatching» (τακτικής παρακολούθησης) (Stelter 2013).
Στις αρχές του 2013, η Netflix ξεκίνησε ένα νέο εταιρικό εγχείρημα στην πρωτότυπη παραγωγή σειρών, αποκλειστικά για τα μέλη αυτών των υπηρεσιών. Τον Φεβρουάριο του 2013, η αυθεντική σειρά «House of Cards» μεταδόθηκε σε εκατομμύρια συνδρομητές για πρώτη φορά. Αυτή η τηλεοπτική σειρά στηρίχθηκε στο δημοφιλές Βρετανικό μυθιστόρημα, το οποίο αναφέρεται σε έναν πολιτικό του Westminster και στην άνοδό του στην εξουσία. Σύμφωνα με την Wall Street Journal, οι μετοχές της Netflix παρουσίασαν δραματική αύξηση μετά την εισαγωγή της σειράς, για την οποία ο Διευθύνων Σύμβουλος Reed Hastings ανέφερε πως είχε άμεσο αντίκτυπο στην ανάπτυξη, η οποία επίσης, με τη σειρά της επέφερε αύξηση συνδρομών (Crum 2014, Hastings and Wells 2013, Hastings and Wells 2014). Η αλματώδης αύξηση των συνδρομητών ήταν ιδιαίτερα σημαντική για τη Netflix, καθώς τα έσοδά της δεν προέρχονται από διαφημίσεις, αλλά μόνο από τους ίδιους τους συνδρομητές.
Η συγκεκριμένη εργασία απαρτίζεται από δύο μέρη, την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας και το ερευνητικό μέρος. Το πρώτο μέρος της εν λόγω διπλωματικής εργασίας, απαρτίζεται από τρία κεφάλαια. Αρχικά, το πρώτο κεφάλαιο περιγράφει την ιστορική εξέλιξη της τηλεόρασης και των τηλεοπτικών αφηγήσεων. Συγκεκριμένα, επεξηγούνται τα εξελικτικά στάδια που διέγραψε η τηλεόραση και πώς τελικά μορφοποιήθηκε για το πεδίο των νέων τεχνολογιών. Το δεύτερο κεφάλαιο, ασχολείται με την πλατφόρμα του Netflix. Ειδικότερα, δίνονται πληροφορίες για τις καινοτομίες που εισήγαγε το Netflix, όσον αφορά τις λειτουργίες του, αλλά και το περιεχόμενό του.
Στη συνέχεια, επεξηγείται ένας κομβικός όρος για την εργασία, το λεγόμενο φαινόμενο «Binge-watching» (τακτική παρακολούθηση). Αυτός ο όρος γεννήθηκε μέσα από την πλατφόρμα του Netflix και οριοθετήθηκε μέσα από τη συνεχόμενη παρακολούθηση των χρηστών. Ακόμα, συνεχίζοντας, αναφέρουμε τους όρους και τις προϋποθέσεις χρήσης της πλατφόρμας στην Ελλάδα και αναλύουμε αργότερα, τι είδους αλλαγές και τροποποιήσεις έχει προξενήσει γενικότερα η πλατφόρμα στην τηλεόραση και το τηλεοπτικό περιεχόμενο. Στο τρίτο κεφάλαιο, αναλύονται οι διαστάσεις που έχει λάβει η πλατφόρμα του Netflix στη σημερινή εποχή, την πολιτική, και την πολιτιστική κοινωνική.
Στο δεύτερο μέρος της εργασίας, αναλύεται η μέθοδος της ποσοτικής και της ποιοτικής έρευνας που επιλέχθηκαν, με σκοπό να απαντηθούν τα ερευνητικά ερωτήματα και οι ερευνητικές υποθέσεις που τέθηκαν. Έπειτα, ακολουθούν οι περιορισμοί της έρευνας, οι δεοντολογικές επισημάνσεις και τυχόν πρακτικά ζητήματα, ενώ εν συνεχεία, δίνονται πληροφορίες για το δείγμα που χρησιμοποιήθηκε για την έρευνα. Ακολούθως, γίνεται η παράθεση των αποτελεσμάτων και των δύο μεθόδων έρευνας, ενώ το τέλος, διέπεται από την προβλεπόμενη συζήτηση των αποτελεσμάτων.
Συγγραφέας: Ευθύμης Κάλφας - Επ. Καθηγητής: Νικόλαος Παναγιώτου - Πηγή: ikee.lib.auth.gr - Αρ. Σελίδων: 106
↳ Αρχείο λήψης: pdf - Μέγεθος: 565kb ↵
