Η εξέλιξη του ραδιοφώνου και η περίπτωση των τοπικών Ραδ. Σταθμών Πύργου (2019)

Περίληψη:

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη της εξέλιξης του ραδιοφώνου καθώς και η περίπτωση των τοπικών ραδιοφωνικών σταθμών του Πύργου. Στα πρώτα κεφάλαια γίνεται μια ιστορική αναδρομή του ραδιοφώνου. Στην συνέχεια γίνεται η μελέτη του ραδιοφώνου στην νέα εποχή. Έπειτα γίνεται μια αναφορά στους τύπους των ραδιοφώνων και τέλος αναλύονται οι σταθμοί του Πύργου ο Vox 103.3, ΕΡΑ 102,4 και τέλος η ΟΡΤ 92,3.


Εισαγωγή:

Το ραδιόφωνο αποτελεί ένα από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, πηγή ενημέρωσης, διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Είναι ίσως ένα από τα πιο παραδοσιακά μέσα επικοινωνίας για την εποχή μας και αυτός είναι ο βασικός λόγος που εξακολουθεί να γοητεύει ακόμα. Το ραδιόφωνο στο τομέα της επιστήμης είναι γνωστό και ως δέκτης καθώς λειτουργεί ως "ραδιοδέκτης-μετατροπέας". Τα ηχητικά κύματα μέσω του μικροφώνου τροποποιούνται σε ηλεκτρομαγνητικά ραδιοκύματα, τα οποία αποκωδικοποιούνται και εκπέμπονται από το μεγάφωνο του ραδιοφώνου σε ήχο, είτε με τη μορφή ομιλίας είτε με της μουσικής. Η ραδιοφωνία κατάφερε να υπερισχύσει, μετά από πολλές δεκαετίες μέσα από προοδευτικά διάφορα στάδια εξέλιξης. Ως μορφή του "τηλέγραφου", ωρίμασε κατά τον 21ο αιώνα στις γνωστές σε όλους μας ψηφιακές, δορυφορικές και διαδικτυακές μορφές.

Η σχέση μεταξύ του ραδιοφώνου και του κοινού βασιζόταν πάντα σε μια αμοιβαία πράξη πίστης: Το ραδιόφωνο -ένα μέσο απρόσωπο- δεν γνωρίζει τους ακροατές του, ποτέ δεν τους είδε και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ποτέ δε δημιουργήθηκε μία αξιόλογη σχέση διαδραστικότητας. Το ραδιόφωνο και οι ακροατές του ήταν πάντα άγνωστοι μεταξύ τους. Οι ακροατές ποτέ δεν γνώριζαν το πρόσωπο που τους μετέδιδε τα νέα της καθημερινότητας τους. Το ραδιόφωνο και το κοινό της έχουν δημιουργήσει μία άγραφη σχέση πίστεως και εμπιστοσύνης χωρίς να γνωρίζει ο ένας τον άλλον. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, έως ότου εισήχθησαν τα τηλεφωνήματα από τους ακροατές (στην Ιταλία, αυτό συνέβη το 1969 με το πρόγραμμα Chiamate Ρομά 3131), το κοινό θα μπορούσε μόνο να ακούσει ραδιόφωνο, χωρίς ποτέ να συμμετέχει. Πριν από το τηλέφωνο, το μόνο μέσο αλληλεπίδρασης μεταξύ του ραδιοφώνου και των ακροατών ήταν μέσω ταχυδρομείου.

Από την εφεύρεσή του, μέχρι την εισαγωγή ζωντανών τηλεφωνικών κλήσεων, το ραδιόφωνο ήταν πάντα ένα μέσο χωρίς χώρο για ανατροφοδότηση πληροφοριών από το ίδιο το ακροατήριο, το οποίο συμβάλλει στην διατήρηση και λειτουργία του. Το τηλέφωνο (και στη συνέχεια τα κινητά τηλέφωνα, τα e-mail, η συνεχή ροή στο Διαδίκτυο, τα blogs και τα social media) αντιστρέφει σταδιακά τη ροή επικοινωνίας, αποκαθιστώντας μια ισορροπία προς όφελος του δημοσίου. Τέλος, το σύγχρονο ραδιόφωνο έχει γίνει ένα δυνητικά συμμετοχικό εργαλείο. Με την εκκίνηση των διαδικτυακών μιντιακών πλατφορμών (ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης) το ραδιόφωνο βιώνει μια παραδειγματική αλλαγή στη σχέση μεταξύ του ίδιου του μέσου και του κοινό του: οι ακροατές αποτελούν τον πυρήνα του περιεχόμενου του ραδιοφώνου. Ο επιστήμονας McLuhan υποστήριξε ότι «στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης το περιεχόμενό είναι ο χρήστης». Η δήλωση αυτή εύλογα μπορεί να τοποθετηθεί ως βασικό σλόγκαν που σηματοδοτεί την έναρξη της νέας εποχής του ραδιοφώνου (Ράδιο Καραγιάννη, 1952).

Συγγραφέας: Γκόλια Λαμπρινή - Επ. Καθηγητής: Σωτήρης Τριανταφύλλου - Πηγή: teiwest.gr - Αρ. Σελίδων: 48

↳ Αρχείο λήψης: pdf - Μέγεθος: 486kb ↵